Μάθετε να κάνετε τον πιο διασκεδαστικό φιόγκο! [photos]
Η μεγαλύτερη κόρη μου είναι 6 ετών και μέχρι τώρα δεν είχαμε προσπαθήσει καθόλου να μάθει να δένει φιόγκους. Δεν υπήρχε και ανάγκη δηλ. Τα παπούτσια της όλα είναι με βέλκρο και...
γενικά δεν χρειαζόταν να μάθει να τον δένει. Μέχρι χτες που μου ζήτησε να πάρει μαζί της στο σχολείο κάτι κηρομπογιές και δεν χωρούσαν στην κασετίνα της. Της έπλεξα λοιπόν ένα πουγκάκι για να τις κουβαλάει και να τις έχει συμμαζεμένες. Θα μπορούσα να την αφήσω να το δένει με μισό κόμπο, δε θα άνοιγε έτσι κι αλλιώς, αλλά το θεώρησα καλή ευκαιρία να μάθει να δένει φιόγκο. Θα είχε ένα ευχάριστο κίνητρο και θα τη γέμιζεαυτοπεποίθηση, μιας και από καιρό μου το ζητούσε, αλλά δεν ασχολήθηκα. Εγώ ξέρω τους κλασικούς τρόπους για φιόγκο, κάτι που δεν ήμουν σίγουρη αν θα της είναι εύκολο. Έψαξα και βρήκα λοιπόν στο youtube πώς δένουν φιόγκους. Βρήκα μια πολύ πολύ εύκολη μέθοδο. Ομολογώ ότι στην αρχή μπερδεύτηκα. Ωστόσο είπα δε μπορεί, φαίνεται ΤΟΣΟ απλό! Μετά από κάποιες επαναλήψεις, το "'έπιασα" και ήμουν έτοιμη να το δείξω και στη μικρή μου! Εκείνη από την άλλη δεν είχε καμία δυσκολία και με τη δεύτερη φορά το έκανε πιο γρήγορα και πιο άνετα από μένα-φυσικά! Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ!! Το έκανε τόσο γρήγορα και στο τέλος κατέληξε να το κάνει στα σκοτεινά, για να μας "μαγέψει"! Δεν ξέρω αν άργησα να της το δείξω (και δεν έχει σημασία), ήταν κάτι που το άφηνα, το απέφευγα όσο μπορούσα, θεωρώντας ότι είναι κάτι "δύσκολο". Τελικά, για ακόμα μια φορά συνειδητοποίησα ότι για τα παιδιά δεν είναι τόσο περίπλοκα τα πράγματα, όσο για μας. Και χάρηκα που η ίδια ενθουσιάστηκε τόσο! Φοβόταν ότι θα το "ξεχάσει", μπορεί και να το ονειρευόταν στον ύπνο της, αλλά της εξήγησα ότι είναι σαν το ποδήλατο:αφού το έμαθε, τώρα όσος καιρός και να περάσει μέχρι να κάνει, δεν το ξεχνάει ποτέ. Το πρωί μόλις σηκώθηκε, το πρώτο πράγμα που είπε ήταν:"μαμά, ΔΕΝ ξέχασα να κάνω το φιόγκο"!Και η μέρα γέμισε φως από το χαμόγελο της! Και εγώ ένιωσα χαρά και υπερηφάνεια που έμαθε να δένει κόμπο σε ένα πουγκάκι πλεγμένο από τα χέρια μου και που είμαι σίγουρη θα το κρατήσει για πολύ πολύ καιρό! Πηγή
Via
γενικά δεν χρειαζόταν να μάθει να τον δένει. Μέχρι χτες που μου ζήτησε να πάρει μαζί της στο σχολείο κάτι κηρομπογιές και δεν χωρούσαν στην κασετίνα της. Της έπλεξα λοιπόν ένα πουγκάκι για να τις κουβαλάει και να τις έχει συμμαζεμένες. Θα μπορούσα να την αφήσω να το δένει με μισό κόμπο, δε θα άνοιγε έτσι κι αλλιώς, αλλά το θεώρησα καλή ευκαιρία να μάθει να δένει φιόγκο. Θα είχε ένα ευχάριστο κίνητρο και θα τη γέμιζεαυτοπεποίθηση, μιας και από καιρό μου το ζητούσε, αλλά δεν ασχολήθηκα. Εγώ ξέρω τους κλασικούς τρόπους για φιόγκο, κάτι που δεν ήμουν σίγουρη αν θα της είναι εύκολο. Έψαξα και βρήκα λοιπόν στο youtube πώς δένουν φιόγκους. Βρήκα μια πολύ πολύ εύκολη μέθοδο. Ομολογώ ότι στην αρχή μπερδεύτηκα. Ωστόσο είπα δε μπορεί, φαίνεται ΤΟΣΟ απλό! Μετά από κάποιες επαναλήψεις, το "'έπιασα" και ήμουν έτοιμη να το δείξω και στη μικρή μου! Εκείνη από την άλλη δεν είχε καμία δυσκολία και με τη δεύτερη φορά το έκανε πιο γρήγορα και πιο άνετα από μένα-φυσικά! Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ!! Το έκανε τόσο γρήγορα και στο τέλος κατέληξε να το κάνει στα σκοτεινά, για να μας "μαγέψει"! Δεν ξέρω αν άργησα να της το δείξω (και δεν έχει σημασία), ήταν κάτι που το άφηνα, το απέφευγα όσο μπορούσα, θεωρώντας ότι είναι κάτι "δύσκολο". Τελικά, για ακόμα μια φορά συνειδητοποίησα ότι για τα παιδιά δεν είναι τόσο περίπλοκα τα πράγματα, όσο για μας. Και χάρηκα που η ίδια ενθουσιάστηκε τόσο! Φοβόταν ότι θα το "ξεχάσει", μπορεί και να το ονειρευόταν στον ύπνο της, αλλά της εξήγησα ότι είναι σαν το ποδήλατο:αφού το έμαθε, τώρα όσος καιρός και να περάσει μέχρι να κάνει, δεν το ξεχνάει ποτέ. Το πρωί μόλις σηκώθηκε, το πρώτο πράγμα που είπε ήταν:"μαμά, ΔΕΝ ξέχασα να κάνω το φιόγκο"!Και η μέρα γέμισε φως από το χαμόγελο της! Και εγώ ένιωσα χαρά και υπερηφάνεια που έμαθε να δένει κόμπο σε ένα πουγκάκι πλεγμένο από τα χέρια μου και που είμαι σίγουρη θα το κρατήσει για πολύ πολύ καιρό! Πηγή
Via
..
Δεν υπάρχουν σχόλια :