Θέλουμε ανθρώπους!
που οι αποφάσεις τους οι μικρές αλλάζουν την ιστορία και τη μοίρα.
Θέλουμε
Ανθρώπους που πρώτα διακρίνουν το καλό σε κάθετι, και στο σκοτάδι
ακόμα, κι έπειτα το κακό και το ανάποδο με σύνεση αλλάζουν. Που δεν
σκώπτουν, ειρωνεύονται και διακωμωδούν, αν εναλλακτικές δεν έχουν οι
ίδιοι να προτείνουν. Ανθρώπους που αυτοσατιρίζονται, προτού το δικαίωμα να
κρίνουν θεμελιώσουν, πρωτοπόροι για να γίνουν και παραδείγματα στην
αλλαγή που οραματίστηκαν και τεκμηριώνουν. Πρόσωπα που δεν απομυζούν τη δύναμη από ομάδες, συντεχνίες και συνάφια, αλλά ατόφια την αυτοεκτίμηση από μέσα τους αντλούνε. Συναξαριστές εμπειριών τους θέλουμε κι όχι καθηλωμένους σε τόπους, σε συνήθειες, στα περασμένα. Του διαφορετικού εραστές και του πρωτόγνωρου θιασώτες.
Πρόσωπα, που η γνώση της ματαιότητας, πείσμα ενάντια στο μηδέν τους δίνει.
Που τα παιδιά, την οικογένεια, την ηθική ως πρόσχημα για την αδράνεια, τη χλεύη , τη φιλαυτία δεν παρουσιάζουν. Ανθρώπους που ποτέ δεν λένε ”αυτό το ξέρω”, αλλά ”θα το μάθω καλύτερα ακόμα”.
Παράσιτα δεν στέργουνε, που την ανασφάλεια προφασιζόμενα, ρουφούν τη
δύναμη του άλλου και ευθύς μόλις τον ξεράνουνε, καινούργια θύματα
γυρεύουν να προσκολληθούνε.
Παράφορους τους οραματιζόμαστε και πάντα ερωτευμένους με την οικουμένη. Ιδανικούς μέσα στις ήττες τους και στις συγκυρίες με επίγνωση γενναίους.
Ανθρώπους που κερνούν κρασί τον Χάροντα, την ασθένεια, τον πόνο, την οδύνη.
Θέλουμε πλάσματα τραγικά και αποφασισμένα, που στον Θεό “σαγαπώ” αντί για προσευχές ψελλίζουν. Κι εκείνους που παλεύουν για το αδύνατο, επειδή γνωρίζουν πως έτσι ξεριζώνεται το χάος.
Θέλουμε Ανθρώπους που την καθημερινότητα σε καινούργιο θαύμα μετατρέπουν.
Και δεν μεμψιμοιρούν ή παραδίνονται, γιατί στο ελάχιστο και στο ασήμαντο διάλεξε ο Πλάστης να κρύψει το σύμπαν όλο. Ανθρώπους που γεννήθηκαν και οι αποφάσεις τους οι μικρές αλλάζουν την ιστορία και τη μοίρα.” Απόσπασμά από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπάνη με τίτλο “Ψυχολογία της Προσωπικότητας και Αυτοεκτίμηση”, Eκδόσεις Oxy Books
enfo
Via
Ανθρώπους που πρώτα διακρίνουν το καλό σε κάθετι, και στο σκοτάδι
ακόμα, κι έπειτα το κακό και το ανάποδο με σύνεση αλλάζουν. Που δεν
σκώπτουν, ειρωνεύονται και διακωμωδούν, αν εναλλακτικές δεν έχουν οι
ίδιοι να προτείνουν. Ανθρώπους που αυτοσατιρίζονται, προτού το δικαίωμα να
κρίνουν θεμελιώσουν, πρωτοπόροι για να γίνουν και παραδείγματα στην
αλλαγή που οραματίστηκαν και τεκμηριώνουν. Πρόσωπα που δεν απομυζούν τη δύναμη από ομάδες, συντεχνίες και συνάφια, αλλά ατόφια την αυτοεκτίμηση από μέσα τους αντλούνε. Συναξαριστές εμπειριών τους θέλουμε κι όχι καθηλωμένους σε τόπους, σε συνήθειες, στα περασμένα. Του διαφορετικού εραστές και του πρωτόγνωρου θιασώτες.
Πρόσωπα, που η γνώση της ματαιότητας, πείσμα ενάντια στο μηδέν τους δίνει.
Που τα παιδιά, την οικογένεια, την ηθική ως πρόσχημα για την αδράνεια, τη χλεύη , τη φιλαυτία δεν παρουσιάζουν. Ανθρώπους που ποτέ δεν λένε ”αυτό το ξέρω”, αλλά ”θα το μάθω καλύτερα ακόμα”.
Παράσιτα δεν στέργουνε, που την ανασφάλεια προφασιζόμενα, ρουφούν τη
δύναμη του άλλου και ευθύς μόλις τον ξεράνουνε, καινούργια θύματα
γυρεύουν να προσκολληθούνε.
Παράφορους τους οραματιζόμαστε και πάντα ερωτευμένους με την οικουμένη. Ιδανικούς μέσα στις ήττες τους και στις συγκυρίες με επίγνωση γενναίους.
Ανθρώπους που κερνούν κρασί τον Χάροντα, την ασθένεια, τον πόνο, την οδύνη.
Θέλουμε πλάσματα τραγικά και αποφασισμένα, που στον Θεό “σαγαπώ” αντί για προσευχές ψελλίζουν. Κι εκείνους που παλεύουν για το αδύνατο, επειδή γνωρίζουν πως έτσι ξεριζώνεται το χάος.
Θέλουμε Ανθρώπους που την καθημερινότητα σε καινούργιο θαύμα μετατρέπουν.
Και δεν μεμψιμοιρούν ή παραδίνονται, γιατί στο ελάχιστο και στο ασήμαντο διάλεξε ο Πλάστης να κρύψει το σύμπαν όλο. Ανθρώπους που γεννήθηκαν και οι αποφάσεις τους οι μικρές αλλάζουν την ιστορία και τη μοίρα.” Απόσπασμά από το βιβλίο του Ευστράτιου Παπάνη με τίτλο “Ψυχολογία της Προσωπικότητας και Αυτοεκτίμηση”, Eκδόσεις Oxy Books
enfo
Via
Labels
ΕΙΔΗΣΕΙΣ
..
Δεν υπάρχουν σχόλια :